شعور آسمانها (قرآن)بنا به آیات قرآن، آسمانها ذی‌شعور هستند. ۱ - با شعور بودن آسمانهاآسمانها، داراى نوعى شعور: ۱. «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ ... فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا ...؛ما امانت (تعهدتكليف، مسئوليت و ولايت الهيه) را بر آسمانها عرضه داشتيم ... آنها از حمل آن ابا كردند و از آن هراس داشتند....» واگذارى امانت به آسمانها و خوددارى آنها از پذيرش و نيز نگرانى‌شان، از نوعى شعور حاكى است. ۲. «ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ؛سپس اراده آفرینش آسمان فرمود در حالي كه به صورت دود بود، به آن و به زمین دستور داد به وجود آئيد و شكل گيريد، خواه از روي اطاعت و خواه اکراه! آنها گفتند: ما از روي طاعت مي‌آئيم!» ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۳۴۵، برگرفته از مقاله «شعور آسمانها» |